Ελάτε φτωχοί μου άνθρωποι πιο κοντά
Να δείτε το πρόσωπο της εξουσίας πόσο στρουμπουλό είναι
Ντ.Σιώτης, «Φτωχοί μου άνθρωποι»
- Άνθρωποι-σκιές πεθαίνουν από το κρύο στους δρόμους των αστέγων
- Άνθρωποι – αρουραίοι πνίγονται στα πλημμυρισμένα υπόγεια
- Άνθρωποι – κουρέλια τρυπούν το τελευταίο όνειρό τους με μολυσμένη βελόνα.
- Άνθρωποι – τσακισμένοι/γονατισμένοι από τα βάσανα ζητιανεύουν στο δρόμο ψωμί και περηφάνια.
- Άνθρωποι – πολιτικοί κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα των άλλων (και δεν ντρέπονται).
- Άνθρωποι – διανοούμενοι βρίσκουν όλη αυτή την κατάσταση κατώτερη των υψηλόφρονων αναζητήσεών τους (και σιωπούν).
- Άνθρωποι – Ηγέτες έχουν εγκλωβισθεί στον αστερισμό του «Υ» (υπερεξουσίας, υπεροψίας, Ύβρις) (και δεν συμπάσχουν).
Τελικά ποιος είναι ο άγιος και ποιος ο διάβολος σ’αυτή τη χώρα;
Κύριε Πανούση,
είναι προφανές. Άγιος δεν υπάρχει στη χώρα μας, γιατί τον εξοβελίσαμε ως άχρηστο και αναχρονιστικό. Δαίμονες όμως, αναδεικνύονται, ακόμη και σύμφωνα με τα λεγόμενά σας, οι πολιτικοί, οι διανοούμενοι και οι ηγέτες αυτού του τόπου. Δηλ. οι χωρίς αξιοπιστία επαγγελματίες της πολιτικής, οι άδοντες -των οικιών αυτών εμπιπραμένων- και οι στρουθοκαμηλίζοντες διεκπεραιωτές των ιδίων αυτών επιδιώξεων (πλούτος και προσκήνιο), καταχρώμενοι την εμπιστοσύνη των πολιτών και αδοκίμαστοι στο ίδια επιχειρείν και φέρειν απτό θετικό αποτέλεσμα.