Βρέθηκα τις προάλλες στην Ιταλία και αισθάνθηκα, ως Ελληνίδα, πόνο βαθύ και αγανάκτηση για την εικόνα, που η χώρα μου επιτρέπει να έχουν γι αυτήν οι Ευρωπαίοι φίλοι μας : κράτος αναξιοπρεπές που επαιτεί για να επιβιώσει και δεν μπορεί να συνεννοηθεί και να εφαρμόσει μια εθνική πολιτική, χώρα που ταλαντεύεται ανάμεσα στο ευρώ και στη δραχμή της.
Στην απελπισία μου, ήρθε συμπαραστάτης η φωνή του Ινδού Νομπελίστα, οικονομολόγου και φιλόσοφου Amartya Sen, μέσα από μια συνέντευξη σε ιταλική εφημερίδα με τον αναγραφόμενο τίτλο. Μεταφέρω, λοιπόν , τους προβληματισμούς του Sen και εύχομαι –έστω και αργά- να ισχύσει το σοφό ελληνικό ρητό «από το στόμα του και στου…Θεού το αυτί».
Η Ευρώπη παρουσιάζεται σήμερα ως Ένωση αποκλειστικά και μόνον νομισματική και όχι πολιτική και πολιτισμική, ως Ευρώπη ενιαία και ειρηνική , όπως την οραματίστηκαν οι ιδρυτές της, τονίζει ο Ινδός Νομπελίστας και συνεχίζει : «η Ευρώπη έχει έλλειψη πολιτικών ηγετών. Θεωρώ ότι το ευρώ στάθηκε μια εσφαλμένη πολιτική κίνηση. Ελευθερία νομισματική χωρίς ενδεδειγμένη πολιτική στρατηγική, είναι συνταγή που οδηγεί με βεβαιότητα στην καταστροφή. Αυτή τη σκέψη έκανα όταν γεννήθηκε το ευρώ και την έλεγα στους φίλους μου Ευρωπαίους Ιταλούς και Έλληνες, και την ίδια σκέψη κάνω και τώρα. Οι Έλληνες πολίτες υποβάλλονται σε οδυνηρές θυσίες για να μην παραβιαστεί η ακεραιότητα του ευρώ. Στην Ευρώπη, όμως, θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί η πολιτική, όπως ακριβώς την εννοούσαν οι πατέρες της και όχι η προσαρμογή και υποταγή στους κανόνες της αγοράς και των χρηματιστηρίων».
Όποια, λοιπόν, και αν είναι τα δικά μας ελαττώματα και λάθη, που αντικειμενικά ουδείς μπορεί να αρνηθεί, η κατάσταση που εμείς βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα την βιώνουν και θα τη βιώσουν σύντομα και άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε., αν εξακολουθήσουν να ισχύουν για την Ευρώπη οι σοφές διαπιστώσεις του Ινδού οικονομολόγου.
Για τους λαούς, η Ενωμένη Ευρώπη θα πρέπει να εργάζεται για τον ανθρωπισμό, τον πολιτισμό, την αλληλεγγύη, για την ιδέα και το όραμα και όχι για… να κόβει μονέδα. Η κοινωνία αγανακτισμένη άρχισε να αντιδρά και να διεκδικεί την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματά της, γιατί δεν αναγνωρίζει τις πολιτικές δυνάμεις και δεν αναμένει τίποτα, δεν ελπίζει τίποτα από αυτές.
Η Ελλάδα πρέπει να κρατήσει τη θέση της στην Ευρώπη, γιατί εκεί ανήκει, αλλά κυρίως γιατί οι ρίζες και οι αξίες της ίδιας της Ευρώπης ακουμπούν στη μικρή μας αυτή χώρα. Οι ταγοί της Ευρώπης ας σκεφθούν και λίγο τον ΑΝΘΡΩΠΟ.
*Η Στέλλα Πριόβολου είναι πρόεδρος του Τμήματος Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Με όλο το σεβασμό, οι Ιταλοί έχουν εικόνα άσχημη για μας ; Ας καγχάσω τρις !
Αξιότιμη κ. Πριόβολου,
ειλικρινά θεωρώ ότι θέλει πολύ θράσος για να προσάψει ένας Έλληνας (Ελληνίδα) έλλειμμα πολιτικού αναστήματος στους Ευρωπαίους πολιτικούς επέιδή δεν επιδεικνύουν την αλληλεγγύη που θα θέλαμε.
Το να το κάνει ένας Ινδός, απλά προϋποθέτει άγνοια του ακριβούς βαθμού στον οποίο η συντεταγμένη ελληνική πολιτεία έχει προσβάλει βάναυσα κάθε έννοια ευρωπαϊκής αλληλεγύης.
Οι Έλληνες δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε για «αξίες» στους Ευρωπαίους. Τις έχουμε ποδοπατήσει όλες έμπρακτα από την πρώτη μέρα της ένταξής μας στην ΕΟΚ.
Η Ε.Ε έβαλε το κάρο μπροστά από τ’ άλογο. Κοινό νόμισμα, 16 συμμέτεχοντες, 27 εταίροι, κανένας υπερεθνικός θεσμός που να συνδέει τον έναν λαό με τον άλλο -πλην όμως έχουμε κοινό νόμισμα και υπουργό εξωτερικών της Ευρώπης! …Μπάχαλο.